Urodziny i imieniny

Effy

Moje urodzi już zaniedługo, 9 sierpień. A imieniny obchodzę w okres zimowy, dzień Babci i już jasne, że 21 styczeń.

Carmell

29 sierpnia Wink

nie wiadomo czy się cieszyć ,bo urodziny czy smucić,bo koniec wakacji. ;( mój młodszy brat też się 29.08 urodził ,a najmłodszy o 10 dni się pośpieszył ;D

imieniny 11 października

enamorada

Masz urodziny tak samo jak moja mama Razz

Chyba na nie nie czekasz z niecierpliwością, hehe, ja nie lubię gdy zbliżają się urodziny mojej mamy, nawet pomimo pysznego tortu i słodyczy, bo to oznacza koniec wakacji Sad

Chociaż w tym roku będę mieć wolne do października, piękne jest życie studenta (a przynajmniej na razie tak mi się wydaje, hehe Wink

)

Carmell

enamorada

Idę na turystykę i rekreację. Później zamierzam zrobić kurs rezydenta i pracować jako rezydent w Hiszpanii Very Happy

Oby się udało... Dziś zalogowałam się na Akademię Pomorską, kosztowało mnie to dużo nerwów, bo wymagali zdjęcia, a gdzieś zgubiłam płytę do skanera i nie mogłam zeskanować, a czas goni, bo można się zapisywać tylko do 19.07. W końcu mama zaproponowała, że zrobi mi sesję podobną do tej, jak się robi zdjęcia do legitymacji, no ale wiadomo, kolory i tło zwykłym aparatem nie wyjdą zbyt piękne, więc nie obyło się bez obróbki w programach graficznych ale wyszło nawet elegancko, że aż się muszę pochwalić efektami swojej pracy Razz

[link widoczny dla zalogowanych]
Nie jest to moje najpiękniejsze zdjęcie, ale chodziło o to, żeby było podobne do legitymacyjnego Razz

Teraz jeszcze tylko zawieźć odpowiednie papiery i podanie (buuu, jak mi się go nie chce pisać Confused

) i czekać, czy mnie przyjmą...

Carmell

enamorada

No, dziś już zawiozłam papiery, trafiłam na bardzo miłą kobietę która wszystko bardzo jasno mi wytłumaczyła, na dodatek zrobiła na niej dobre wrażenie moja matura z hiszpańskiego, a jak moja mama zapytała się, jakie są szanse, abym się dostała, to powiedziała, że bardzo duże, tak więc jak na razie jestem dobrej myśli Smile

No i w końcu mam święty spokój Smile

Carmell

A przede mną jeszcze tyle lat...Żebym jeszcze w czymś czuła się pewnie,miała jakieś konkrtne plany,marzenia.Przynajniej na rok,dwa...a tu żadnych celów,pasji.Zawsze dziękowałam losowi za to, że rodzice nie wywierają na mnie presji.Dla nich mam być piątkową ucznicą,a nie przedmiotem do spełniania ambicji ...Ale teraz gdy wszystkie zainteresowania tracą sens wolałabym,aby wymagali ode mnie zbyt wiele...

enamorada

Uwierz mi, że na pomysł z akurat tymi studiami i akurat ta pracą wpadłam dopiero ok. tygodnia temu Razz

Do tamtej pory też miałam to zmartwienie, że nie mam żadnych życiowych zainteresowań, które mogłabym przełożyć na pracę. Na dodatek mama do wszystkiego mnie zniechęcała, do studiów na tym kierunku i do pracy rezydenta też. Bo pomysł pojawił się już podczas mojego pobytu w Andaluzji, ale nie byłam tego w 100% pewna, nie było to coś, o co mogłabym walczyć z wszelkimi przeciwnościami losu, nie byłam pewna, czy to aby na pewno praca dla mnie. Ale siostra mnie do tego zmotywowała. To był jeden z wymyślonych przeze mnie planów, więc od razu uznałam to za dobry pomysł i postanowiłam iść na te studia. Wiek, w którym teraz jestem jest chyba najgorszy w całym życiu, bo to właśnie teraz trzeba podjąć ważne decyzje dotyczące przyszłego życia, wkraczanie w dorosłość jest cholernie trudne, przynajmniej dla mnie. Wiedziałam o tym od zawsze, dlatego w przeciwieństwie do moich rówieśników do dorosłości mi się nie spieszyło. W tym roku wiosną miałam nawet z tego powodu jakiś mały stan depresyjny, ciągle chodziłam przybita bez chęci do niczego martwiąc tym, co zrobić po liceum, odpowiedzialnością, jaka na mnie spoczywa, cholernie zazdroszcząc tym, którzy mają jakieś konkretne plany i są ich pewni...
Na mnie też właśnie nigdy nie wywierano presji, ale bynajmniej nie miałam z tego powodu pretensji do mojej mamy, wręcz przeciwnie, pozwala mi być tym kim chce, a nie kimś, kim ona chce żebym była. Co innego babcia, ona zawsze mnie pchała na medycynę, pomimo że jej mówiłam, że na widok krwi robi mi się słabo, a nawet gdy ktoś rozmawia o jakiś groźnych chorobach, też robi mi się słabo, no i gdzie ja na medycynę...

Carmell

Wiem,o tym że jest trudne. Ja nie rozumiem osób,które ,,czekają 18-stki i ostrego melanżu''. Życie to nie impreza,w końcu trzeba się ustatkować,kiedy pojawiają się dzieci mieć na głowie nie tylko siebie,ale też je.A jeśli się tylko ,,melanżuje'' nie trudno o ciąże.. Ja też nie mam do nich pretensji.Tylko,że ja mieszkam w malutkiej wsi nieopodal Pułtuska i nie mam tu nic do roboty.Moje zainteresowania nie pokrywają się wcale z tym co mogę tu robić.Dlatego chwilami chciałabym,aby chcieli ode mnie więcej.Aczkolwiek jestem szczęśliwa,że nie chcą aby spełniała ich chore ambicje i dają mi luz.Medycyna ? Robi mi się niedobrze...Też nie lubię widoku krwi,a ciężkie choroby i nieszczęścia ludzi chorych mnie przytłaczają..

enamorada

Dzieci to już w ogóle wielka odpowiedzialność. Dlatego każda ciąża powinna być zaplanowana, matka powinna być pewna, że chce dziecka i że będzie potrafiła się nim dobrze zająć, ale przede wszystkim je dobrze WYCHOWAĆ. Bo o tym młodzi rodzice ostatnio bardzo często zapominają. Skąd o tym wiem..? Moja mama jest nauczycielką klas 0-3, chociaż w ostatnich latach już siedzi tylko w zerówce, bo ta praca jest dla niej łatwiejsza i więcej można tam zarobić. No i opowiada często o tym, jakie tępe są teraz dzieci, a to nie dlatego, że się takie urodziły, tylko dlatego, że są kompletnie zaniedbywane przez rodziców, którzy myślą, że wszystko, co muszą zapewnić dziecku ogranicza się do rzeczy materialnych. Ale nie uczą ich niczego, nic im nie pokazują, te dzieci mają tak mały zasób słów, że to aż przeraża, niektóre na początku nie potrafią poprawnie nawet trzymać kredek, mają bardzo małą wiedzę o otaczającym ich świecie, bo rodzice im nic nie wyjaśniają, jedynie martwią się o ich modne ubrania, zabawki, itp. Większości dzieci w ogóle nie czyta się książek, ciągle siedzą przed komputerem, telewizorem albo latając samemu po podwórku Confused

To najlepiej pokazuje, ilu rodziców tak naprawdę nie jest gotowych na przyjęcie takiej odpowiedzialności jak wychowanie młodego człowieka. Jak sobie przypomnę siebie i swoją klasę w zerówce było zupełnie inaczej, zupełnie inny poziom wiedzy, ja umiałam pisać drukowane litery już jak miałam 3 lata, normalnych uczyłam się jak miałam 4, czytało mi się codziennie przed snem, a jeśli nie czytało to opowiadało bajki, chodziłam z mamą i babcią na długie spacery na których zadawałam mnóstwo pytań na temat otaczającego mnie świata i zawsze na wszystkie pytania mi odpowiadano, miałam oprócz zwykłych też zabawki, które mnie jakoś rozwijały, dzięki którym czegoś się uczyłam, kupowano mi pisma dla dzieci, gdzie też mogłam się uczyć wielu rzeczy. Uczono mnie też jak kroić warzywa, robić zupę, ciasto. Było jeszcze wiele innych rzeczy, w każdym razie ciągle mnie czegoś uczono, coś pokazywano. Jak miałam 6 lat i byłam w zerówce to już dość płynnie czytałam, lepiej niż niektórzy trzecioklasiści Razz

Zawsze byłam bardzo dumna z tej umiejętności Razz

Mogę powiedzieć, że moja mama bardzo mądrze mnie wychowywała. W pełni była przygotowana do posiadania dziecka, wydaje mi się że też dlatego, że nie była już najmłodsza i posiadała dużo więcej wiedzy i doświadczenia życiowego w porównaniu z młodszymi mamami. Miała 37 lat jak mnie urodziła. Chociaż mnie akurat nie planowano Razz

Dlatego ja też chcę mieć dziecko tak późno, bo zazwyczaj starsze mamy lepiej potrafią je wychować Smile

Carmell

Manterola

Coz powiedziec, zgadzam sie z wami. Do mnie dopiero niedawno doszlo jak bardzo niektore dzieci potrafia byc opoznione (w sensie, ze rodzice nie dbaja o ich rozwoj intelektualny) .
Tu musze oznajmic cos o czym nigdy nie pisalam na forum - jestem mamą, mam slicznego 2,5 letniego synka Very Happy

I bylam z nim kiedys u logopedy. Logopeda sprawdzala czy dziecko dobrze sie rozwija, i dala mu do reki ksiazeczke, zeby zobaczyc czy umie ją przekartkowac. Ja bylam w szoku - jak dziecko moze nie umiec przekartkowac ksiazki? A okazuje sie ze sa dzieci, ktore w zyciu ksiazki na oczy nie widzialy i nie wiedza jak jej uzywac. Moj synek czyta, a wlasciwie to oglada po kilka ksiazek dziennie. I sam je sobie bierze z polki, ja go do tego nie zmuszam.To nasz staly punkt dnia i ulubiona zabawa.

Carmell

enamorada

No, dla mnie to też nowina, nigdy nie pomyślałam o tym, że jest tutaj na forum jakaś mama Smile

Dobrze, że od najmłodszych lat ma zainteresowanie książkami.
Nie no, to przewracanie kartek to jakieś przegięcie... Mi też to wydaje się dziwne, żeby dziecko nie wiedziało, do czego służy książka.

Carmell

enamorada

Haha, nie, już straciłam ten swój "francuski akcent" Razz

A francuski jest masakrycznie skomplikowany, albo przynajmniej się taki wydaje. Wolę już się uczyć niemieckiego Smile